Şahadet Şerbeti İçmek deyiminin anlamına geçmeden önce şehadet nedir, ne demektir? Sorularına cevap vermek gerekir. Şehadet sözcüğü TDK tarafından “tanıklık” diye tanımlanmıştır. İkinci anlamı ise “Yüksek bir inanç uğruna ölme, şehit olma.” olarak gösterilmiştir. Şehâdet, Arapça kökenli bir kelimedir.
Allah yolunda canını veren bir kimseye şehit denir. Çünkü bu kişinin yüksek onurlu bir paye için can verdiğine ve onun cennete gireceğine “tanıklık” edilmiştir. Şehidin ölümü anında rahmet melekleri hazır bulunur ve Allah’ın huzurunda rızıklandırılır. Yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim’de şehitler için “Allah yolunda öldürülenleri ölü sanmayın! Onlar diridirler. Rableri katından rızıklandırılmaktadırlar” (Âl-i İmrân 3/169) buyrulmuştur. Bu ayetten de anlaşılacağı üzere şehitlik, Müslümanlar için oldukça yüksek bir mertebedir.
Osmanlı savaş kültüründen günümüze ulaşan bir deyimdir. Üstelik bu deyimim oldukça dokunaklı da bir hikâyesi vardır. Peki, şehadet şerbeti içmek deyiminin hikayesi nedir?
Osmanlılarda hekimler, zemzem suyundan hazırladıkları bir şerbeti “Hekim Matarası” denilen kaplarda (görseldeki fotoğraf) her zaman yanlarında taşırlardı. Ve savaşlarda yarası ağır olup da kurtarılma imkânı olmayan Osmanlı askerlerine (son anlarında ağızları tatlansın diye) bu mataradan şerbet içirirlerdi. Zemzem suyundan hazırlanan bu şerbeti içen askerler ise şehitlik mertebesine ulaşacaklarını anlarlardı. İşte askerlerin son anlarında içtikleri bu şerbete bizzat kendilerinin verdiği isim “Şehadet Şerbeti“ydi.
Hekim Matarası ve Şehadet Şerbeti
